Anders zijn, mijn gevoel, of waarden die anderen geven aan hun gedachten? Vanaf mijn jeugd, puberteit voelde ik mij anders. Gevoelens die ik niet kon plaatsen, wat ik wel sterk voelde is de afwijzing, voelde ik dit vanwege mijn "anders" zijn, minder aansluiting vond of voelde ik een sterke mening van mijn omgeving voor het onbekende? Om aansluiting en waardering te vinden paste ik mij aan, zoals ik dacht dat de omgeving van mij verwachte. Een dromerig jong meisje, mijn eigen beleving creëren waarin mijn gevoelens een plek kregen, een geheimpje met mijzelf. Daar waar het veilig voelde. De angst die ik voelde voor afwijzing was groot.
Ik leerde mij afsluiten van de buitenwereld, trouwde en kreeg 2 lieve kinderen, die mijn hart verwarmden. Mijn leven voelde gemiddeld. Ik had een patroon aangenomen, om dit vol te houden verdrong ik mijn "anders" zijn, verre van mijn authentiek, zelfafwijzing ten top.
Na mijn scheiding op mijn 30ste nam ik tijd voor zelfonderzoek, Internet gaf verrijking aan informatie. Tijdens mijn jeugd zoekende naar affectieve bindingen, naar vrouwen die een jaar of 10 ouder waren. Was ik dan...? Het woord kwam niet over mijn lippen, een hekel hebben aan labels en hokjes. Waarom kon ik niet gewoon "normaal" zijn. Ik breide het onderzoek uit en leerde vrouwen kennen, mijn zenuwen en angsten maakten plaats voor herkenning, veiligheid, liefde. Een rollercoaster van emoties.
Ik liet mijzelf steeds meer zien bij familie, vrienden, ook op mijn werk ontkwam ik er niet aan. Hierdoor ontstonden mooie, tevens ook zeer pijnlijke situaties. Mijn hart sloot zich meer namaten er pijnlijke situaties, met eenzaamheid, boosheid en verdriet ontstonden. Een aantal mensen in mijn omgeving namen afstand, nu realiserend dat dit waarschijnlijk voortkwam uit angst. Een hetero wordt niet verliefd op allen van het andere geslacht, dit is voor een lesbische vrouw niets anders.
Ik ben niet "anders" evenveel mens als jij met andere behoeften! Mensen vragen vaak, " welk werk doet jou man" Ik realiseer mij dat dit onbewust gaat bij de ander, immers is een hetero relatie het meest voortkomend. Iedere keer geeft het weer een vervelend gevoel in mijn keel. De behoefte mijzelf te verdedigen. De media aandacht, waarbij men spreekt over een bepaalde groep, versterkt bij mij het gevoel van een label. Het wordt tijd dat ik mijzelf hierin niet meer een klein muisje voel in de grote wereld.
