Openhartig, de juiste titel van dit blog. Een blog, in eerste instantie op slot, alleen voor jou! 2017 ontmoeten wij elkaar. Werk gerelateerde situaties werden destijds al in vertrouwen ontvangen. Tijdens voor mij spannende momenten op het GTO waarin ik mijn zegje deelde in de groep, bijna met ingehouden adem, snel met mijn ogen rondging om goedkeuring te checken, kwam er van jou kant een klein subtiele knipoog. Dit maakte dat ik door ging ademen en diep van binnen een glimlach bracht.
"Verbinding is de reden waarom we hier zijn. het geeft zin en betekenis aan ons leven"- Brené Brown
Tijdens mijn ziekte verlof gaf je duidelijkheid en liet jij je lichtje schijnen zoals een vuurtoren. Langzaam kwam er openheid van mijn kant, gevolgd door stukken van jou kant. Dit schepte vertrouwen. Ik werd geraakt door de woorden die je uitsprak na ons gesprek met HSK. Je stopte met typen en viel even stil. De woorden die je sprak "Marianne, je bent totaal de verbinding met jezelf kwijt" en je handen maakte een beweging rondom je buik. De woorden kwamen in eerste instantie binnen als een taal die ik niet begreep.
"It is costly wisdom that is bought by experience"-Robert Ascham
Mijn nieuwgierigheid gewekt zocht ik op google naar informatie passend bij mijn situatie. De gelezen stukken voelde als thuiskomen. Vele stukken hiervan eerder gehoord van Hilde, destijds het niet goed kunnen plaatsen. Het gaf herkenning, erkenning en iets maakte waardoor gevoelens van schaamte wegviel. Herkenning. Ik ben niet raar. Ik deelde een waterval van informatie, waarschijnlijk onsamenhangend voor jou, voor mij inzichtelijk maar gestapeld. Jij beantwoorde berichten, een die mij net weer een stap verder bracht, weerstand trotseerde ik, want ja, ondanks dat ik bijna wachtte op een berichtje, voelde ik ook weerstand.
"What makes you vulnerable makes you beautiful"- Brené Brown
Dat ene telefoontje, mijn knieën knikte. Voor het eerst vloeide er tranen. Daar waar ik langzaam duidelijkheid en grip vond, koos jij een nieuwe uitdaging. Zo oprecht gegund, terwijl daarnaast het gevoel van eenzaamheid vloeide. Bij het afscheid vielen de woorden, stuur maar een berichtje via fb, dat vind ik wel leuk. Ik, opgevoed om zakelijk en privé zeer gescheiden te houden liet deze overtuiging in dit geval los. Er volgde een knuffel maar ik zat al op slot, bang voor de pijn, kwijtraken.
"Tranen zijn woorden die moeten stromen"-Paulo Coelho
We bleven elkaar meenemen en volgen in de grote en soms kleine lijnen van ons leven. Ik liep tegen stukken aan, mij niet geheel duidelijk, toch onprettig. Vragen om coaching, mijn eerste stap. Veiligheid voelen mijn grootste prioriteit. Zo starten we samen, iedere sessie bracht iets van pijn, veiligheid, inzicht, doorgaan, verwerken en opluchting. Maar dat niet alleen. Aan het einde van sommige sessies, waar de woorden stopte, het oogcontact lengde, het moment dat invoelen en inleven over en weer ruimte kreeg, de verbinding zo duidelijk, met onszelf en naar elkaar. Voor mij prachtige momenten. Het slot was eraf en bang om deze momenten te missen.
"Stilte is ook een vorm van communicatie. Soms is minder meer"- Pat Summitt
Tijdens berichten over en weer, voel ik duidelijk een veilige ruimte waarin respect bovenaan staat. Het doorvragen, de juiste vragen, maken dat ik mijn volgende stap duidelijk krijg, zonder enige oordeel te voelen, voor mij nieuw. Opgevoed met opdrachten, hoe, wat en wanneer en geen ruimte om gevoelens te onderzoeken. Wat waardeer ik dit contact met jou, dat ik mag ontvangen, niet op hetzelfde moment gelijk hoeft te geven. Het contact waar ruimte, duidelijkheid, respect, humor, liefde en warmte heerst. Daar waar ook ik mag luisteren, doorvragen, duidelijkheid geven en vragen, warmte en liefde mag geven en mij realiseer dat ik dit graag bied.
Dankbaar!
