Wat een prachtig boek heb je geschreven Marianne, Zielsfluisteringen. Waarbij de woorden vanuit je ziel tot de ziel van de lezer spreken, met prachtige foto’s. En het is vooral je oprechtheid, de echtheid van het menselijke leven wat je deelt wat me raakt en inspireert. Het zijn ontegenzeglijk mooie woorden, maar het is vooral in combinatie met jouw ervaring dat de woorden landen en herkenning geven. Je laat zien aan de hand van je eigen ervaring wat luisteren naar je hart en ziel betekent. Wat helen betekent. Hoe het is om vanuit stilte te leven, hoe het is om te durven voelen. Hoe het is om te durven luisteren naar het leven.

Zomaar een paar zinnen uit je boek:

‘Niet gehuilde tranen belemmeren de ziel.’

Zo’n zin ademt voor mij de mystieke schoonheid van het menselijke leven.
En nog zo’n mooie:

‘Een reminder voor wie graag voor anderen zorgt:
Een vuurtoren gaat niet op zoek naar schepen op zee om ze binnen te halen.
Hij blijft staan om zijn licht te schijnen, voor wie de haven zelf wil binnenkomen.’

Prachtig!

Waar je boek over gaat vat je heel mooi samen op de achterkant van je boek:

‘Soms fluistert de ziel zachtjes.
Over verlangen, verlies, kracht en liefde.
Over angst die oplost in vertrouwen,
en over het thuiskomen in jezelf.’
Liefs,

Linda Rood