Het woord relatie beperk ik tot mezelf , vrienden, leraren, opvoeders en levenspartners. Mijn relaties veranderde naarmate ik mijzelf beter leerde kennen. Ik ben selectiever geworden. Een relatie waarin je vrijheid ervaart, voelt het meest passend. Dit voor jaar liep ik langs een prachtige vijver, toen mijn ogen vielen op de schoonheid van de vele waterlelies.
"Happiness blooms from within"
De mooie witte kleur, geven het gevoel van puur, in het licht. Ik reflecteer dit op mezelf. De wortels diep in de aarde, wat staat voor geheimzinnigheid en verlegenheid zoals ik in mijn jongere jaren. Stap voor stap ontvouwt de waterlelie zijn blad en groeit langzaam naar het licht, rechtop. Ze laat zichzelf zien met een mooie witte ontvouwen bloem aan de oppervlakte , voor iedereen zichtbaar, Zij mag er zijn.
De liefde voor mijzelf
Ik mag er zijn! Ik begon te groeien en te bloeien, net als de waterlelie. Gevoelens van claimen, stilstaan en passiviteit zijn mijn allergieën. Deze allergieën gaven zelfinzicht. Niet wijzend naar de ander, maar wijzend naar mijzelf. Ik ging relaties aan op basis van wederzijdse behoeften.
"All I need is you needing me"
Het durven aankijken van mijn eigen behoeften, soms pijnlijk. Zo min mogelijk manipuleren, immers doen wij dat allen. Mijn relaties vragen, na alle moed te hebben verzameld, deze behoeften te vullen, tot een groot deel hiervan uit mijzelf halen.
Zijn wij verbonden?
Ook hierin werken relaties als een spiegel. Het intens raken van dat ene juiste berichtje, verbinding voelen me de juiste persoon kilometers verderop. Waardering geven aan de ander, vanuit een zuivere intentie, Mijn zelfzorg niet langer ondergeschikt maken. Van het leren herkennen van mijn behoeften en gevoelens, naar het delen van gevoelens, gedachten en emoties.
"I don't need the whole world to love me, just you!"
Kwetsbaar zijn, wat vaak wederkerigheid tot gevolg heeft. Leren te vertrouwen op de woorden van de ander. Realiserend, bij vermoeidheid, verdriet, eenzaamheid en leegte, dat ik de betreffende persoon enige vorm van liefde gaf, in de hoop dat de ander voelde dat ik zelf hevig verlangde naar een knuffel, of enige vorm van liefdevolle interactie.
Ik voel me zo leeg
De leegte, het gevoel wat ik niet kan omschrijven. Vechtend en zoekende dit gevoel weg te drukken, fijne gevoelens naar boven halen, zelfs verdrietige gevoelens omarmde ik makkelijker. Een vervelend gevoel met een helende boodschap. Een mooi persoon die ik onlangs ( ont)moete, leerde mij inzien de leegte te omarmen en liefdevol te onderzoeken wat de leegte mij wilde vertellen.
"She tries te smile, to feel happy. But she just feels so empty"
Het pad bewandelen brengt met zich mee, dat je relaties gaat loslaten die niet meer passen. Maar die tegelijkertijd een afdruk hebben achtergelaten in je hart. Door mij open te stellen, dienen zich weer passende relaties aan. Voor hoelang? Hoe intens? Waarschijnlijk hangt dit af van mijn eigen groei!
