Wat voel je? Jarenlang leefde ik afgesneden van mijn gevoelens en emoties. Het leek allemaal in balans tot ik mentale en fysieke klachten kreeg. Er werd met behulp van coaching en counseling flink wat laagjes afgestoft. Gevoelens welke vaak wat stiller en dieper in je lichaam aanwezig leerde ik ervaren en beschrijven. Vervolgens emoties, vaak sterker aanwezig met een zichtbare uitingsvorm. Gezien ik jarenlang alles netjes heb weg gestopt, moest ik opnieuw leren voelen. Ook was het een hele studie welke emoties ik ervaarde. Ik kende de 4 basis emoties, oftewel de 4 b's Blijheid, Boosheid, Bangheid en Bedroefdheid. Wanneer iemand mij vroeg welke emotie hoort hierbij, ging ik in eerste instantie wegstrepen wat niet passend was. Wat overbleef onderzocht ik verder op hun nuances. Het was voor mij echt een studie, soms met hulp. Een bijzondere hulpvraag, waar uiteindelijk een wereld voor mij open ging, want iedere emotie is een poort naar de ziel en verteld iets over het zielsverlangen.
"Zelfs een weg van duizend mijl begint met een enkele stap"
Vanmorgen heel duidelijk het gevoel, niet in verbinding staan, de verbinding met de ander niet voelend. Een onaangenaam en kil gevoel. Ik voel je niet, waar ben je. Allerlei gedachten vliegen voorbij, welke mijn emoties voeden. Ondanks ik mij realiseer dat gedachten vaak niet berusten op de waarheid laat ik mij meeslepen. Geleerd hoe ik kan uitpluizen, reflecteren, toch lukt dit in eerste instantie niet. Tot ik besef dat ik de verbinding ook met mijzelf kwijt ben. Voor verbinding met de ander is eerst verbinding met jezelf nodig.
"Niet gehuilde tranen belemmeren de ziel"
Bij een ander kan ik niks veranderen. Ik heb alleen invloed op mijzelf. Ik dwong mijzelf te stoppen met het opruimen in huis en te gaan zitten, om inzicht te krijgen. De afgelopen weken ging mijn energie voornamelijk op naar bepaalde issues waar ik zijdelings mee in aanraking kwam. Ik raakte vermoeid en kwam maar niet van mijn verkoudheid af. De dingen waar ik blij van wordt bleven liggen, de energie was nodig voor het hoog nodige. Er kwam herkenning, dit is mij eerder overkomen. Ik zet acties in om de verbinding met mijzelf te herstellen. Onderzoekend naar welke gevoelens er in mijn lichaam gevoeld willen worden. Aandachtig en geïnteresseerd blijf ik aanwezig en voel het langzaam verminderen. Ik kijk de passende emoties aan en voel het vocht achter mijn ogen branden, er vloeit een traan, gevolgd door meerderen. Ik heb alleen invloed op mijn eigen welzijn, niet op de ander. De ander is er zelfs niet verantwoordelijk voor. Ik ben vast niet de enige die wel eens in deze valkuil stapt. Langzaam voel ik de kalmte weer terugkomen. Vanuit hier kan ik verder, verder met reflecteren tot aan helderheid. Ik besluit een kop koffie te maken en daarna vanuit een andere intentie mijn huis verder te reinigen.
