De kracht van kleine stapjes.

Gepubliceerd op 26 september 2025 om 20:11

Enige jaren geleden nam ik het pad van bewustwording, wie ben ik?  Door mijn levensfasen heen nam ik verschillende rollen aan, partner, moeder, werknemer, vriendin, ga zo maar door. Steeds meer bewust dat ik hierin mijzelf meenam, mijzelf zoals ik mijzelf zag, gevormd door een omgeving binnen de kaders van sociaal maatschappelijk verantwoord. Door de spiegels in je omgeving, de weg om te leren. Een diepe zucht volgt. Gelukkig ik ben niet alleen, ook jij!

Omkeren lukt en wil ik niet meer, zelfs niet wanneer de waarheid voelt als zoeken in de doornenstruiken, ik de ook mindere leuke kanten van mijzelf ook onder ogen kom, soms pijnlijk. Steeds meer wil ik een actie uitzetten vanuit de pure intentie. Ik in de wereld die past bij mij, samen met de voor mij liefdevolle mensen, spiegelen en resoneren op een ander niveau.

“Vriendschap is een ziel in twee lichamen”-Aristoteles

JIJ, jij die eerder mijn pad kruiste, een afdruk achterliet in mijn hart, na het afstoffen zo duidelijk zichtbaar en voelbaar. Toen jong, niet wetende wat wij nu weten en wat de reis gaat brengen.

Een wereld waarin meer liefde mag stromen. De liefde op verschillende niveaus en manieren. Er is zoveel meer om liefde voor te voelen.

Wat is het heerlijk om zelf en samen in “onze ”wereld te mogen zijn, waar liefde veel groter en dieper mag beleeft worden, dan de geconditioneerde rollen. Authentiek bewust aanwezig durven zijn. Zoals we waren, bij de geboorte of zelfs al daarvoor.

“Het vraagt moed om te groeien en te worden wie je diep van binnen bent”-E.Cummings

Wij mogen oefenen met elkaar, bij elkaar. Het mag er zijn, het hoeft niet anders,  het hoeft niet meer en niet minder.  Het mag er zijn. Het voelt veilig. Hoe mooi te realiseren, veiligheid een rode draad in mijn leven, wederom ook Jij!

Mijn verpakte woorden “ Ik heb een massage nodig, mijn spieren staan zo strak” naar – Ik wil jouw handen voelen op mijn huid, je vertrouwde handen, veilig en voedend. Met ingehouden adem. Gelukkig hoefde ik mijn adem niet lang vast te houden en kwam er vrij snel een positieve reactie, alsof het de normaalste woorden zijn, welke uitgesproken. Mijn angst, te vragen wat ik nodig heb, welke behoefte er schuilt, hoe pakt de ander dit op. Dit zomaar een voorbeeld van een pure intentie, voor mij een grote!