Innerlijke criticus, daar ben je weer. Mijn interne weerspiegeling. Mijn innerlijke stem welke mijn beslissingen in vraag stelt met een bekritiserende houding. Iedereen heeft hem, voor de één meer aanwezig, ontstaan in je kindertijd. Gedrag wat beloont of bestraft wordt heeft invloed op je innerlijke stem. Een beschermingsmechanisme, een interne weerspiegeling van de leefregels als kind eigen gemaakt.
Bij nieuwe spannende stappen zaait ze twijfel, brengt onzekerheid en maakt het wiebelig. Soms betrap ik mijzelf erop in dialoog te zijn met deze innerlijke stem, welke ook goede vragen stelt en over het algemeen wat negatiever is. Diep van binnen zegt het stemmetje "Anderen doen het beter"- "Dit gaat je nooit lukken"- Wat onderscheid jou van anderen in je rol"- "Wie zit er op jou te wachten".
"Niemand kan je zo diep kwetsen dan je eigen gedachten"
Wie kent hem niet, zij die de kop opsteekt in specifieke situaties. Steeds vaker probeer ik mij niet meer te vergelijken met anderen. Ik doe het op mijn manier, deze woorden komen steeds vaker voorbij. Zullen mijn nieuwe stappen, welke steeds meer vorm gaan krijgen succesvol zijn. Wat is succesvol. Het brengt beweging en groei.
"Ik vind, op momenten dat ik zo kwetsbaar ben als glas"-Anne Rice
Ook zo het schrijven van mijn persoonlijke blogs. "Moet je dat wel doen"- "je maakt je veel te kwetsbaar"- "Dit is privé" Hier heeft mijn stem voor een deel gelijk. Het is privé en kwetsbaar. Het maakt inzichtelijk waar ik stoei en groei en het geeft herkenning bij velen. Wie loopt er nu niet met dezelfde issues te stoeien. Ook deel ik vaker, veel vaker mijn innerlijke gevoelswereld met de mensen om mij heen. De reactie van de ander hierop, lichaamstaal, stemgebruik, woorden welke wel of juist niet uitgesproken worden, de reactie welke juist meer over die ander zegt, terugkomend bij mij, brengen mij terug naar mijn innerlijke stem, wat zelfreflectie brengt met vervolgens groei.
